Weer veel later

  

Helaas is er van mijn Andalusië reis nog niets terecht gekomen. De gezondheid gooide het nodige roet in het eten. Daarom besloten om niet te fietsen maar gekozen voor een wat rustigere vakantie.

Inmiddels zijn we weer wat verder. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en wat in het vat zit verzuurd niet. Daarom het oude plan weer opgepakt. Volgend jaar dus op de fiets naar Andalusië. 

Een goede reden om deze blog ook maar weer eens nieuw leven in te blazen.

Ik heb er enorm veel zin in.

Niet alleen de reis is leuk maar ook de voorpret is natuurlijk geweldig.

De naam van deze blog doet wat vreemd aan. Maar de oorsprong ligt in een geplande  fietsreis van Margrethe en ondergetekende naar Rome. Het werd geen Rome maar Venetië. De naam van de blog is blijven bestaan. Ook na mijn fietsreis naar Florence in 2014 is de naam niet veranderd. Geen Rome dus en ook geen vertrek vanuit Leek. 

Het is de bedoeling om te starten in Gerona en vandaar naar het zuiden af te zakken. 

Wanneer? In verband met een te volgen opleiding zal dit waarschijnlijk in juli 2018 gaan gebeuren. Qua temperatuur niet ideaal. Maar bij een vertrek in september wordt het 's avonds al weer vroeger donker. Dus voorlopig houd ik het op juli 2018. Dat is al over 11 maanden 😄

Een jaar later

Is dat niet de titel van een film met Monique van de Ven?

Die film heeft in ieder geval niets met deze blog te maken. De titel zegt wel van alles over mijn bloggersactiviteiten. Mijn laatste bericht dateert van ongeveer een jaar geleden. Foei van Horssen! Ga eens aan het werk.

Maar ja, dan moet er natuurlijk wel iets te melden zijn. En dat is er.

Want ik ga weer op reis!

Voor mijn 51e verjaardag kreeg ik van onze beide katten de reisroute Onbegrensd Fietsen naar Andalusië. En dat kan maar één ding betekenen. Ik ga weer, en heb enorm veel zin.

Overal waar ik ga of sta neem ik het boekje mee. In bed, op het toilet en op visite. Een aantal routes probeer ik al te downloaden. Reisverslagen verslind ik bij bosjes. In mijn hoofd maak ik lijstjes. Wat neem ik mee?. De onrust is volledig. En ik ben al zo'n goede slaper. Ik zal starten in Girona en dan zo'n 2000km afleggen om te eindigen in Sevilla of Malaga.

Fiets mee in vliegtuig. Hoe gaat zoiets in z'n werk?

Vorig jaar bracht Wim Hut mij met de auto naar Roermond. Maar of hij mij naar Girona wil rijden? Ik kan het natuurlijk vragen.

Vorig jaar haalde Margrethe mij met de auto op uit Toscane. Maar om haar naar het uiterste zuiden van Spanje te laten rijden lijkt mij niet zo'n strak plan.

Wanneer te gaan? Voorjaar 2016 of najaar?

Kortom, deze blog is weer volop actief.

(En ik ook)

Afsluiting

Met mijn bezoekje aan de Madonnina eindigde feitelijk mijn fietsreis.
Daarna heb ik nog een heerlijke vakantie met Margrethe in Toscane gehad.
Thuisgekomen natuurlijk direct de fietscomputer uitlezen.

Die verbrande calorieën zitten er inmiddels weer dubbel en dwars bij.

De komende periode zal ik de blog nog wat bijwerken want door het gebruik van de telefoon en de spellingcorrectie is er een aantal lelijke fouten in de tekst geslopen. Ook zal ik op iedere pagina nog een routekaartje aanbrengen.

Dag 20: Madonnina dei ciclisti

Na 2 nachten op de camping van Pisa werd het tijd om de omgeving te verkennen waar Margrethe en ik volgende week vertoeven. 

Ik heb inmiddels geconstateerd dat Toscane ook minder mooie plekjes kent maar volgende week komt het helemaal goed zelfs. 

Vanochtend onder een dikke bewolking en met een straffe wind -hoe kan het ook anders- Pisa  verlaten. 

Het weer valt dermate tegen dat ook de zonnebloemen het hebben opgegeven. 

Moedeloos laten zij het hoofd hangen. Maar ik niet!

Weer hele leuke plaatsjes onderweg 

En de omgeving waar wij straks vertoeven ziet er ook fantastisch uit. 

Dat geldt ook het ressort waar wij verblijven. Dat ziet er zo chic uit dat ik beter niet in mijn fietsbroek daar kan verschijnen. 

Nu maak ik iedere dag wel een bijzondere ontmoeting mee. Vandaag ontmoette ik Onze Lieve Vrouwe de Madonnina voor de wielrenners.

Heel speciaal en volkomen onverwachts was er langs de weg een soort bedevaartsoordje ingericht voor de beschermster van de wielrenners/fietsers. En na 1800 km veilig op de fiets te zijn doorgekomen moet je wel afstappen. Zoiets raakt je. 

Wielrenners dragen hun overwinning op aan Maria en laten iets persoonlijks achter. 

Of delen andere gedachten

Of komen er om te bidden. 

Grazie Signore!

Dag 19: Lucca

Of het nu aan het regenachtige weer lag of aan te hoge verwachtingen, maar Lucca viel me enigszins tegen. Wel bijzonder hoor, zo'n volledig ommuurde stad waarbij je over de muren de hele stad rond kunt fietsen. Dat heb ik dan ook maar gedaan. 

Het voelde in ieder geval een stuk veiliger dan die tunnels waarin je het asfalt met het autoverkeer moet delen brrrrr. Gelukkig had ik lampjes bij me, de volgende keer ook nog oordoppen. Wat een hels lawaai.

Wel veel mooie winkeltjes in Lucca. En natuurlijk weer heel veel pleintjes, terrassen en kerken. 

Toen ik vanmiddag bij m'n tentje kwam. Jawel ik sta hier twee nachten, bleken de buurdames een stoel voor mij te hebben geregeld. 

Tsja, en dan resteert er nog maar één ding:

Salut!